It Can't Be Two #ลิซ่าvsเจนนี่ | Chapter 34 (NC)
"ใช่ค่ะ
ฉันมันเลว..."
"แต่ฉันเลวได้มากกว่านี้อีก"
สิ้นประโยค
ลิซ่าก็จับจีซูเหวี่ยงลงไปที่เตียงนอนของตนเองทันที
เธอไม่สนใจด้วยซ้ำว่าจีซูจะจุกหรือเจ็บขนาดไหนกับแรงกระแทก แววตาและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์หรือขี้เล่นไม่มีอีกต่อไป
มีเพียงแค่การแสยะยิ้มอย่างน่ากลัวเท่านั้น จีซูตัวสั่นด้วยความกลัว ประหนึ่งเหยื่อที่กำลังจะถูกฆาตกรโรคจิตทรมาณ
ได้แต่ภาวนาว่าลิซ่าจะอ่อนโยนกับเธอ แต่ทุกอย่างมันก็เป็นเพียงแค่การภาวนาเท่านั้น
เพราะแววตาของลิซ่าก็เป็นคำตอบให้เธอแล้วว่ามันจะไม่มีคำว่าอ่อนโยนเกิดขึ้น
ลิซ่าค่อยๆสาวท้าวเข้ามาใกล้ๆจีซูเรื่อยๆ ยกยิ้มขึ้นมาอย่างชอบใจเมื่อเห็นท่าทีหวาดกลัวสุดขีดของคนตัวเล็ก
“ถอดเสื้อ”
ลิซ่าเอ่ยสั่งสั้นๆ
แต่จีซูก็ยังคงนิ่ง มองเธอด้วยสายตาแข็งกร้าว
ซึ่งลิซ่าก็ไม่เข้าใจว่าทำไมแววตาแข็งกร้าวของจีซูในตอนนี้มันเหมือนกับสิ่งที่กำลังกระตุ้นเธอไม่ให้หยุด
“ลิซ่า
ถ้าเธอทำแบบนี้ พี่จะไม่ให้อภัยเธอ”
“ไม่ถอดสินะคะ
โอเค”
ลิซ่าไม่ฟังสิ่งที่จีซูพูดเลยแม้แต่น้อย
เธอโน้มหน้าลงไปประกบปากของจีซูอย่างรุนแรง
และแน่นอนว่าจีซูก็ใช้มือทั้งสองข้างระดมตีไปทั่วไหล่ของเธอ ตอนแรกลิซ่าก็กะว่าจะไม่สนใจ
แต่จีซูก็ยังคงทุบอยู่อย่างนั้นจนเธอทนไม่ไหว
“พี่จะเอาแบบนี้สินะคะ”
แสยะยิ้มให้จีซูเสียวสันหลังวาบ
ลิซ่าทำการรวบมือของจีซูด้วยมือข้างเดียว
ส่วนมืออีกข้างก็ใช้เปิดลิ้นชักที่วางอยู่ข้างๆเตียง
และหยิบอะไรบางอย่างที่ทำให้จีซูต้องตาโตออกมา
“พี่ควรจะดีใจนะคะที่ฉันจะใช้มันกับพี่คนแรก”
ลิซ่าแกว่งกุญแจมือในมือไปมา
หัวเราะหึๆ ก่อนที่จะจัดการใส่มันไว้กับข้อมือทั้งสองข้างของจีซู
แต่ดูเหมือนว่าเธอยังคงไม่พอใจ เลยหันกลับไปที่ลิ้นชักและหยิบออกมาอีกอัน
เธอใช้กุญแจมืออันทีสองล็อคไว้กับหัวเตียงหนึ่งข้าง
ส่วนอีกข้างก็นำมาล็อคไว้ที่กุญแจมือที่คล้องอยู่ที่ข้อมือของจีซู
แค่นี้จีซูก็ไม่สามารถขยับแขนทั้งสองข้างได้แล้ว
“หมดปัญหา
งั้นเรามาต่อกันดีกว่ามั้ยคะ?”
พูดจบก็จัดการส่งยิ้มตาปิดอย่างน่ารักให้จีซู
แต่เวลานี้จีซูกลับเห็นว่ามันคือรอยยิ้มที่น่ากลัวมากเสียกว่า
“อ๊ะ! ลิซ ลิซ่าพี่เจ็บ อื้อ! อ๊า!”
จีซูครางออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อลิซ่าเล่นกัดที่ซอกคอของเธอเสียแรง
แต่ทว่าการร้องของเธอนั้นก็ไม่ต่างอะไรจากการราดน้ำมันเข้ากองเพลิงสำหรับลิซ่า
ยิ่งเธอครางมากเท่าไหร่ลิซ่าก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น จนตอนนี้ที่ซอกคอของจีซูเริ่มขึ้นรอยสีม่วงและแดงเต็มไปหมด
“เมื่อกี้ฉันบอกให้พี่ถอดเสื้อแล้วนะคะ
แต่พี่ก็ไม่ยอมถอด...”
จีซูลืมตามองลิซ่าที่กำลังมองมาทางเธอเช่นกัน
แอบกลืนน้ำลายลงคอเมื่อเห็นว่าลิซ่าหันไปเปิดลิ้นชักอีกรอบ
แต่สิ่งของที่ลิซ่าหยิบมาคราวนี้ทำเอาเธอตัวสั่นด้วยความกลัวกว่ารอบที่แล้ว
“เพราะฉะนั้นฉันจะถอดให้พี่เองนะคะ”
ลิซ่าควงมีดคัตเตอร์ในมือไปมา
ก่อนที่จะใช้นิ้วโป้งดันใบมีดออกมา จรดมันลงกับเสื้อเชิ้ตนักศึกษาของจีซู
และค่อยๆเลื่อนใบมีดลง เสื้อเชิ้ตนักศึกษาของจีซูเริ่มขาดเป็นสองส่วน
“อ๊า!..ลิซ่าพอเถอะ”
จีซูส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
เมื่อใบใบมีดคัตเตอร์เฉียดโดนร่างกายของเธอ เลือดสีแดงสดค่อยๆไหลออกมาจากผิวสีขาว
ลิซ่าก้มหน้าลงไปเลียเลือดสีสดอย่างไม่นึกรังเกียจ จีซูซี๊ดปากด้วยความแสบเมื่อลิ้นของลิซ่าสัมผัสกับแผลของเธอ
น้ำตาสีใส่เริ่มไหล่ออกมาจากหางตา
“ร้องไห้หรอคะ?
ดีเลยค่ะ ฉันชอบที่พี่ร้องไห้มากเลย...”
“เพราะฉะนั้นร้องไห้ออกมาเยอะๆเลยนะคะ”
ลิซ่าแสยะยิ้มใช้นิ้วโป้งดันใบมีดเข้าไปเหมือนเดิมก่อนที่จะโยนมันทิ้งไปอย่างไร้ค่า
เธอเอื้อมมือไปปลดเนคไทของจีซู และโยนมันทิ้งไปตามมีดคัตเตอร์
อ้อมมือไปข้างหลังเพื่อปลดบราของจีซู จีซูหลับตาแน่นปี๋ด้วยความเขินและกลัว ถึงแม้ว่าเธอจะเคยมีอะไรกับลิซ่าไปแล้ว
แต่ตอนนี้สถานการณ์มันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง บราสีดำถูกปลดออกเรียบร้อย
ลิซ่าโยนมันออกไปนอกเตียงอย่างเกะกะ ก่อนที่จะก้มลงใช้ปากครอบอกอวบอิ่มของจีซู
ใช้มือบีบคลึงอีกข้างที่ยังคงว่าง
“อ๊ะ! อื้อ! ลิซ! ลิซ่า! อ๊า!”
จีซูครางออกมาไม่เป็นภาษา
ทั้งเจ็บและรู้สึกดีไปพร้อมกับ แต่ดูเหมือนว่าความเจ็บจะมากกว่าเพราะลิซ่าและขบและกัดมันเสียแรง
“แฮ่กๆ
แฮ่ก”
“เอ๋
เหนื่อยแล้วหรอคะ?...”
“มันพึ่งจะเริ่มต้นเองนะคะพี่จีซู”
จีซูขนลุกทันทีหลังได้ยินประโยคที่ลิซ่ายันตัวขึ้นมากระซิบ
ลิซ่าส่งยิ้มให้จีซู ก่อนที่จะโน้มหน้าลงไปเล่นกับผิวสีขาวขอบจีซู ขบเม้มไปรอบๆ
บางจุดเกิดเป็นสีม่วงเพราะเธอเผลอกัดมันเสียแรง ตอนนี้ลิซ่ากำลังโมโหมาก
“อือ! ลิซ! อ๊า! อ๊ะ! แฮ่ก!”
เสียงครางปนกับเสียงหอบหายใจดังขึ้นทั่วห้อง
เมื่อเล่นกับร่างกายคนใต้ร่างจนพอใจ ลิซ่าก็โน้มหน้าลงไปประกบจูบกับจีซูอย่างร้อนแรง
ไม่มีความอ่อนโยนแม้แต่น้อย มือเรียวค่อยๆไล่ลูบขาของคนใต่ร่าง
ทำให้จีซูหลุดเสียงครางในลำคอออกมา ลิซ่าเลื่อนมือไปที่กระโปรงของจีซู
ก่อนที่จะปลดมันออก และโยนมันออกไปไกลๆ ใช้นิ้วโป้งสัมผัสกับช่องทางของจีซู แค่คลึงมันเบาๆจีซูก็ส่งเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้
ไม่รอช้าลิซ่ารีบถอดอันเดอร์แวร์ก่อนที่จูออกทันที
เธอวนนิ้วอยู่ที่ปากทางเข้าอยู่สักพัก ก่อนที่จะสอดนิ้วเข้าไปทีเดียวสี่นิ้ว
“อ๊ะ! ลิซ่าพี่เจ็บ! เอาออกไป! อือ!
อ๊า! ”
จีซูกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
ยกมือทั้งสองข้างกอดลิซ่าแน่น ส่วนปากก็ใช้กัดไหล่ของลิซ่า
หวังว่ามันจะลดความเจ็บปวดได้ ร่างกายของเธอมันไม่สามารถรับกับนิ้วสามนิ้วที่ลิซ่าสอดเข้ามาแบบไม่ทันได้ตั้งตัวได้
แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นลิซ่าก็ไม่ได้ฟังเธอเลยสักนิด อีกฝ่ายค่อยๆขยับนิ้วเข้าออก
ไม่มีการหยุดให้เธอได้ปรับตัว
“อ๊ะ! ลิซ่า! ลิซ่า! พี่ เจ็บ
ขอร้องล่ะ พอเถอะ อ๊า!”
น้ำตาที่เหมือนว่าตอนแรกจะแห้งไปแล้วไหลลงมาอีกรอบ
นี่มันมากไป เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอกำลังแตกเป็นเสี่ยงๆ
ถึงแม้จะร้องไห้หรือพูดอ้อนวอนขนาดไหนลิซ่าก็เพียงแค่แสยะยิ้มกลับมาเท่านั้น
“อ๊ะ! อ๊า! ลิซ! พี่ ม..ไม่ไหวแล้ว
อ๊าาาาา!!”
ขยับนิ้วอีกไม่กี่รอบจีซูก็กระตุกเกร็ง
และปล่อยน้ำสีใสออกมา ลิซ่านำนิ้วออกมาจากช่องทางของจีซู
ก่อนที่จะยื่นมันไปจ่อปากจีซู
จีซูยอมอ้าปากครอบนิ้วตามที่อีกฝ่ายต้องการอย่างว่าง่าย เพราะตอนนี้เธอไม่มีแรงที่จะปฎิเสธแล้ว
มันเจ็บและระบมไปหมดทั้งตัว
“เด็กดีมากค่ะ”
ลิซ่าฉีกยิ้มไปให้จีซู
สักพักเธอก็นำนิ้วออกมาจากปากของจีซู
และโน้มหน้าลงไปเลียทำความสะอาดน้ำสีใสตรงบริเวณช่องทางของจีซู เมื่อทำความสะอาดเสร็จเธอก็เงยหน้าขึ้นไปมองสำรวจสิ่งที่ตนเองเพิ่งกระทำลงไป
และเหมือนมีกระแสไฟฟ้าช็อตกลงมาที่เธอ สภาพของจีซูตอนนี้นั้นระบมไปทั้งตัว
รอยสีม่วงและรอยสีแดงประดับอยู่บนร่างกายของคนตัวเล็กเต็มไปหมด ถ้าเจนนี่มาเห็นจีซูในสภาพนี้มีหวังเธอคงได้โดนหล่อนอัดเละแน่ๆ
แววตาน่ากลัวได้กลับมาเป็นแววตาปกติตามฉบับของลิซ่า ความรู้สึกผิดโถมเข้ามาจนจุก
จู่ๆประโยคที่จีซูเอ่ยก็ดังก้องเข้ามาในหัว
‘ลิซ่า
ถ้าเธอทำแบบนี้ พี่จะไม่ให้อภัยเธอ’
“พี่จีซูลิซของโทษ”
และนั่นคือประโยคสุดท้ายที่จีซูได้ยินก่อนที่สติของเธอจะดับวูบไป...
--------
และแล้ว NC ที่สองของกัปตันก็บังเกิดขึ้น555555
ครั้งนี้มาแนวแบดๆไม่ได้มาแนวหนาวๆเหมือนครั้งก่อนๆนะคะ
ยังไงก็อ่านเสร็จแล้วอย่าลืมกลับไปเม้นให้ด้วยนะคะว่า NC เป็นยังไง
คืออยากรู้ด้วยว่ามันดีขึ้นกว่าอันแรกมั้ย//กราบบบบ55555 ยังไงก็ขอให้สนุกนะคับบบ
- กัปตันหมาป่า -
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น